Κατά καιρούς μου έλεγε η μάνα μου την ιστορία. Ένα ζευγάρι αγροτών από τη Χόχλια γύρω στο 1935 οργώνοντας το χωράφι τους στην πλαγιά του Γλα, πάνω από τα Λαγέικα, βρήκε το άγαλμα. Και μάλιστα λένε, η αγρότισσα επειδή δεν είχε παιδιά, το έπαιζε στην αγκαλιά της σαν μωρό, χαρούμενη. Η ιστορία περιπλέκεται, αφού αναφέρεται ότι κάποιος "έξυπνος" το πήρε και προσπάθησε να το πουλήσει στο εξωτερικό, αλλά συνελήφθηκε στο καράβι.
Το άγαλμα είναι χάλκινο και το ύψος του είναι 48 εκατοστά. Ο Διόνυσος εμφανίζεται κισσοστεφανωμένος. Το αγαλματίδιο είναι εξαιρετικής κατασκευής, χρονολογείται στην ελληνιστική εποχή και είναι μια ελεύθερη απόδοση ενός αγάλματος του Διονύσου που κατασκευάστηκε σε Εργαστήριο του Αργους κατά τον Ε αιώνα π.Χ., το οποίο ανήκε στη Σχολή του Πολυκλείτου.
Όσο για την προέλευσή του, η αρχαιολόγος Σέμνη Καρούζου συμπεραίνει ότι η μακρά περίοδος της κυριαρχίας των Αιτωλών στους Δελφούς πρέπει να τους εξοικείωσε με τα αργολικά έργα που βρίσκονταν στο Πυθικό Ιερό και ότι αυτό το αντικείμενο τέχνης παραγγέλθηκε πιθανότατα για ένα Αιτωλικό Ιερό.
Στο αγαλματίδιο αυτό επικεντρώνεται το ενδιαφέρον όλων όσοι έχουν ασχοληθεί με την αρχαία ιστορία του νομού μας.
Λέγεται ότι στην αρχαία Οιχαλία, που κατά μια εκδοχή τοποθετείται στον Γλα, κατοικούσαν οι αρχαίοι Δόλοπες, ένα από τα τέσσερα φύλα της Ευρυτανίας. Οι Δόλοπες έκαναν επιδρομές και λεηλασίες στις γύρω εύφορες περιοχές, όπως στην κοιλάδα του Σπερχειού, και οχυρώνονταν στην ακρόπολη του Γλα. Ίσως και το άγαλμα να ήταν αποτέλεσμα μιας τέτοιας επιδρομής...
