Φθινόπωρο στο χωριό. Ανεξάντλητα αποθέματα ομορφιάς

Το Φθινόπωρο, η φύση στο χωριό έχει μια ξεχωριστή νότα. Τα φύλλα της βελανιδιάς και των άλλων πλατύφυλλων, που αποτελούν τη βασική σύνθεση του δάσους, παίρνουν σιγά σιγά τα γήινα χρώματα με τις αποχρώσεις του κίτρινου και του καφέ, ακόμα και του κόκκινου. Ανάμεσα σε όλα αυτά, τα λίγα αειθαλή, τα χαμηλά έλατα, τα κέδρα, τα πουρνάρια, αλλά και τα λίγα λιβάδια συνοδεύουν με το πράσινο χρώμα τους, την πλούσια χρωματικά εικόνα. Αυτές οι εικόνες προκαλούν μια γλυκειά μελαγχολική διάθεση, ίσως γιατί δείχνει την πορεία της ζωής, λίγο πριν το ανακάτεμά της με το χώμα.

Τα φρούτα αυτή την εποχή στο χωριό είναι τα καρύδια, τα κάστανα, τα μήλα, τα κυδώνια, τα σούρβα, ελάχιστα σταφύλια στα ψηλά δέντρα, όσα δεν έφαγαν τα πουλιά. Μέχρι και σύκα μπορεί να βρει κανείς. Παρεπιπτόντως, "έπεσε" και η καλύτερη συκιά μας, η συκιά του παπού. Τα άγρια ζώα έχουν πλούσια τροφή με τα βελανίδια, ειδικά τα αγριογούρουνα, αλλά και οι σκίουροι

Εμάς μας προέκυψαν και τα ακτινίδια, με τις ρίζες που έφερε ο Τάσος από το Πήλιο, ως ανθεκτικές στο υψόμετρο. Πραγματικά έκαναν πολύ καλή προκοπή και κάθε χρόνο μαζεύουμε 40-50 κιλά. Η μόνη περιποίηση που θέλουν είναι ένα κλάδεμα προς το τέλος του χειμώνα και το πότισμα τους δύσκολους μήνες του καλοκαιριού. Είναι μια φροντίδα του κυρ Λευτέρη Τα μαζέψαμε χθες με την επίβλεψη της κυρά Σταυρούλας... και τη συνεχή γκρίνια της, αφού δεν μπορεί να προσφέρει ουσιαστική βοήθεια

Πολύ σύντομα το σπίτι θα χάσει την καθημερινή επίσκεψη του ιδιοκτήτη του για μερικούς μήνες, μέχρι τη άνοιξη, για ευνόητους λόγους και θα είναι σε κατάσταση κάτι σα "χειμερία νάρκη". Έκανα μια πρόχειρη περιγήγηση στα εσωτερικά του και κατέγραψα ορισμένες εικόνες. Οι βλάβες είναι επικίνδυνες. Θέλει φροντίδα. Η σκέψη μου είναι να φέρουμε εθελοντές - επισκέπτες για συντήρηση και βελτίωση. Θα προσπαθήσω να πείσω τον κυρ Λευτέρη να δεχθεί την πρόταση. Αυτό σημαίνει φιλοξενία και περιποίηση. Θα φτιάξουμε το πρόγραμμα, φιλοξενία - εργασία, και θα το ανεβάσουμε στο internet. Πού ξέρεις, μπορεί να είμαστε τυχεροί και να έχουμε ανταπόκριση

Η φωτογραφία του παπού και της γιαγιάς

Το ρολόι του παπού, το έφερε από το Καρπενήσι, κάπου σε μια απο τις τελευταίες του επισκέψεις στην πρωτεύουσα με τα πόδια. Ο παπούς πέθανε το 1972 σε ηλικία 93 χρόνων, είχε γεννηθεί το 1879...
Και τα παροπλισμένα σκεύη μιας άλλης εποχής
και η λάμπαΝα με τί στολίζουμε το ταβάνι, αντί για πολυέλαιο...
Η χαμηλή βλάστηση είναι πλούσια. Οι λίγες βροχές βοήθησαν να χορταριάσει το τόπος. Οι προβατίνες του κυρ Λευτέρη, πέντε όλες κι όλες, δείχνουν ευχαριστημένες μέσα σ' αυτή την πρασινάδα. Τελικά είναι "μανάρες", αφού αποφάσισε να δέσει την "κάλεσια" για να μην του φεύγουν... Ποιό κοπαδι... Θυμήθηκα την ταινία, "το εργοστάσιο" του Τάσου Ψαρά . Τα γεράματα του δικού του σώματος σαν μέσου παραγωγής και του «εργοστάσιου» με τον παρωχημένο εξο­πλισμό του. Το δράμα ενός α­ντιπροσωπευτικού ήρωα της εποχής μας. Το "κοπάδι" και το "εργοστάσιο" . Ά, ρε πατέρα, ήρωα...