Για το χωριό μας και γύρω από αυτό δεν έχουν γραφτεί πολλά ως τώρα. Με το παρόν δεν φιλοδοξώ να προσθέσω κάτι σημαντικό πέρα από τα προσωπικά μου βιώματα και τις αντιλήψεις, αλλά και το συναίσθημα. Όμως επικοινωνήστε μαζί μου για ο,τιδήποτε στο sstamell@otenet.gr

13 Νοε 2010

Το μάζεμα των ακτινιδίων μας


Μαζέψαμε τα ακτινίδια με τον πατέρα. Έχουμε 4 ή 5 φυτά, δέντρα τώρα, αν και το ακτινίδιο θεωρείται θάμνος. Τα έφερε ο Τάσος πριν 20 χρόνια από το Πήλιο και γι' αυτό ίσως η ποικιλία αυτή είναι ανθεκτικότερη στο ορεινό κλίμα των Πετραλώνων. Ωστόσο η "λάκα" μας έχει πολύ καλό κλίμα, γιατί είναι προσήλιο με αμουδερό χώμα.

Φέτος είχαν πολύ καλή παραγωγή. Μεγάλοι και καθαροί καρποί. Πρέπει να είναι περίπου 180 κιλά, υπολογίζω. Ορισμένα δεν μπόρεσα να τα μαζέψω, γιατί ήταν πολύ ψηλά και δεν μπορούσα να τα πλησιάσω. Ήμασταν τυχεροί γιατί τα προλάβαμε στο τσακ το καλοκαίρι. Γενικά θέλουν νερό. Τα είδαμε με το Βαγγέλη να έχουν "κατεβάσει τα αυτιά", πανιάστηκαν τα φύλλα. Βάλαμε αμέσως το λάστιχο με το νερό για πολλές μέρες και έτσι άντεξαν. Η φροντίδα τους ειδικά το καλοκαίρι είναι απαραίτητη, καθώς και το κλάδεμα. Το κλάδεμα το έχει αναλάβει ο Βαγγέλης ως ειδικός και ως ακτινιδιοπαραγωγός ο ίδιος.

Μερικές πληροφορίες για τα ακτινίδια, όπως τις βρήκα στο http://el.wikipedia.org

Το ακτινίδιο είναι γένος φυτών. Ανήκει στην οικογένεια των Ακτινιδιοειδών και προέρχεται από την Ασία. Είναι θάμνος, τα φύλλα του έχουν ωοειδές σχήμα και στο κάτω μέρος τους έχουν χνούδι. Ο καρπός του είναι ράγα και είναι εδώδιμος, με γλυκόξινη γεύση. Το εξωτερικό του μέρος είναι χρώματος καφέ και το εσωτερικό είναι χυμώδες, με πράσινο χρώμα και μικρά σποράκια, χρώματος μαύρου.

Η Κίνα θεωρείται επικρατέστερη πατρίδα του ακτινιδίου, από τα αρχαία χρόνια. Το γνωστότερο είδος που καλλιεργείται στην Ελλάδα ονομάζεται ακτινίδιον το σινικό. Το φυτό ήταν αυτοφυές στην Κίνα και ταξίδεψε μετά το 19ο αιώνα στη Βρετανία και το 1906 στη Νέα Ζηλανδία. Με τη σημερινή μορφή του, το ακτινίδιο καλλιεργείται από το 1950.

Το φυτό ευδοκιμεί σε γόνιμα και υγρά εδάφη. Η σπορά του φυτού γίνεται κατά την άνοιξη και η συγκομιδή στα μέσα Οκτωβρίου.

Σήμερα το ακτινίδιο καλλιεργείται και στην Ευρώπη (Γαλλία, Ιταλία). Για να ευδοκιμήσει χρειάζεται περιοχές με ήπιο χειμώνα και θερμό και υγρό καλοκαίρι. Για το λόγο αυτό, στον ελληνικό χώρο καλλιεργείται στην Πιερία, όπου έχει κατοχυρωθεί με ονομασία προέλευσης (ΠΓΕ) από το 2002, στην περιοχή του ποταμού Σπερχειού στη Φθιώτιδα όπου έχει κατοχυρωθεί με πιστοποιημένη ονομασία προέλευσης (ΠΟΠ) αλλά και στην Πέλλα, την Ημαθία, το Μεσολόγγι, τα Χανιά, το Ρέθυμνο, την Άρτα και την Πρέβεζα.

Ο καρπός του ακτινιδίου είναι πλούσιος σε κάλιο, μαγνήσιο, φώσφορο, φυτικές ίνες και ιχνοστοιχεία. Επίσης, διαθέτει περισσότερη βιταμίνη C σε σχέση με οποιοδήποτε άλλο φρούτο, αρκεί μόνο να καταναλωθεί αμέσως μετά την κοπή, για να μη χαθούν οι βιταμίνες. Η ύπαρξη πολλών βιταμινών καθιστά το ακτινίδιο ως το καλύτερο μέσο για την άμυνα κατά των μικροβίων. Επίσης, απομακρύνει τον κίνδυνο θρομβώσεων στο κυκλοφορικό σύστημα και διασφαλίζει τη σωστή πέψη και την εύρυθμη λειτουργία του εντέρου. Τέλος, συντελεί στη βελτίωση της όρασης, εξαιτίας του αντιοξειδωτικού λουτεΐνη που περιέχει.

11 Νοε 2010

Αλλάξαμε τη σκεπή στο σπίτι μας.


Το σπίτι μας ήταν σκεπασμένο με πλάκες από το βράχο. Πλάκες άσπρες, γκρίζες και στις αποχρώσεις του καφέ και του κόκκινου. Από το Βαθύ το Ρέμα, το Καραουλάκι και τη Σκάλα και, χαμηλότερα, από το Βαενάκι. Προσπαθώ να θυμηθώ το ονόματα από τις περιοχές και τις θέσεις στο Βράχο και στο πουρναρόδασος, δεν μου έρχονται. Τις κουβαλούσε ο πατέρας με τη γαιδούρα, δεν είχαμε ακόμα τότε, το 1957 που έγινε το σπίτι, το άλογο. Το άλογο το αγοράσαμε το 1961. Αλλά κουβαλιούνται τόσες πλάκες από τόσο μακριά; Πρέπει να ήταν μαρτύριο...Όμως, να που έπρεπε να αποφασίσουμε να τις βγάλουμε πια (δε λέω να τις πετάξουμε...), γιατί δεν ήταν δυνατόν να κρατήσουμε τα σταλάματα και κινδύνευε να πέσει το σπίτι μας. Ένα μέρος, στη μέση, έπεσε με το σεισμό του 1966 και αναγκαστήκαμε να βάλουμε τσίγκο. Σαν τώρα θυμάμαι το σοκ της μάνας, που στράβωσε το τσαούλι της (η κάτω γνάθος). Ευτυχώς δεν έπεσαν οι πλάκες στο κεφάλι μας

Αλήθεια, σκέφτομαι τώρα την στεναχώρια του πατέρα με το σεισμό, 9 χρόνων σπίτι να το βλέπει να πέφτει. Ένα σπίτι, υποτίθεται, φτιάχνεις μια φορά στη ζωή σου. Βέβαια οι ζημιές που έπαθε ήταν σχετικά λίγες, εκτός από τη σκεπή και την καμινάδα, είχε ρωγμές και ανοίγματα στις γωνίες, άνοιξε και η σκάλα μας κι ακόμα δεν έχει κλείσει

Ο πατέρας αποφάσισε λοιπόν τώρα να βγάλει τις πλάκες και να βάλει κόκκινο τσίγκο. Δείτε το αποτέλεσμα στη φωτογραφία. Έφτιαξε και τη σκάλα σιδερένια, έφτιαξε και το μπαλκόνι, άλλαξε τα πέταυρα (=λεπτά σανίδια). Να μείνει λέει το σπίτι αθάνατο, να μείνει κειμήλιο, να έρχεστε να το βλέπετε. Τί να κάνουμε; ό,τι πει ο πατέρας, 90 χρόνων τώρα, μπορείς να του χαλάσεις χατήρι;














Η εγκατάλειψη είναι εμφανέστατη. Η απουσία του ανθρώπου επηρεάζει τα πάντα σε σχέση και με το σπίτι, τα δέντρα, τη χλωρίδα, ακόμα και η μικροπανίδα έχει διαφοροποιηθεί έντονα. Γι' αυτό ο πατέρας κατεβάζει το κεφάλι του και δείχνει στεναχωρεμένος. Τί να κάνουμε; άντε να του εξηγήσεις ότι τα πάντα αλλάζουν, οι εξελίξεις επηρεάζουν τα πάντα, ο άνθρωπος έχει όρια, η ζωή έχει όρια, κι εμείς ζούμε τις εξελίξεις και τα όριά μας

7 Νοε 2010

Τα θύματα του Εμφυλίου στο χωριό μας

ΘΥΜΑΤΑ ΕΜΦΥΛΙΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ
1946 – 1949

Κατά τη διάρκεια του Εμφυλίου το χωριό μας δυστυχώς είχε αναλογικά μεγάλο αριθμό θυμάτων. Δημοσιεύουμε τα ονόματα των χωριανών μας με σεβασμό στη μνήμη τους

1. Βασιλείου Αγγελική του Ιωάννη ετών 25
2. Βασιλείου Περικλής του Νικολάου ετών 49
3. Βασιλείου Βασίλης του Νικολάου ετών 30
4. Βασιλείου Δημοσθένης του Χρήστου ετών 20
5. Γεωργίου Νικόλαος του Αθανασίου ετών 50
6. Γεωργίου Πολυξένη του Νικολάου ετών 23
7. Γεωργίου Γεωργία του Νικολάου ετών 45
8. Γεωργίου Αθανάσιος του Νικολάου ετών 20
9. Γραβάνης Δημήτριος του Θωμά ετών 19
10. Θεμελής Παναγιώτης του Βασιλείου ετών 45
11. Θεμελή Φόνη του Παναγιώτη ετών 16
12. Κούτρας Νίκος του Σταύρου ετών 68
13. Κεραμάρης Κων/νος του Γεωργίου ετών 50
14. Καντηλάρης Σπύρος του Κων/νου ετών 50
15. Παπαδημητρίου Σωτήρης του Γεωργίου ετών 30
16. Σπυράκης Μηνάς του Γεωργίου ετών 50
17. Σπυράκης Γεώργιος του Γρηγορίου ετών 19
18. Σακκάς Στέφανος του Γεωργίου ετών 50
19. Στόκας Κων/νος του Ευαγγέλου ετών 53
20. Στόκας Δημήτριος του Κων/νου ετών 19
21. Στόκα Όλγα του Ηλία ετών 20
22. Στόκας Ιωάννης του ετών 50
23. Σούλτος Βάιος του Νικολάου ετών 50
24. Σταμέλος Χρήστος του Γρηγορίου ετών 20
25. Σταμέλος Περικλής του Δημητρίου ετών 50
26. Σταμέλος Περικλής του Ιωάννη ετών 50
27. Σταμέλος Στέφανος του Ευαγγέλου ετών 22
28. Σταμέλος Αναστάσιος του Ευαγγέλου ετών 39
29. Σταμέλου Σουλτάνα του Αναστασίου ετών 37
30. Σταμέλος Αντώνης του Αναστασίου ετών 6
31. Σταμέλος Αριστείδης του Αναστασίου ετών 4
32. Σταμέλος Στέφανος του Αναστασίου ετών 2
33. Χουλιάρας Σπύρος του Ζάχου ετών 21
34. Χουλιάρας Βασίλης του Ηρακλή ετών 25
35. Χουλιάρα Φωτεινή του Ηρακλή ετών 17
36. Χουλιάρας Κων/νος του Βασιλείου ετών 41
37. Χουλιάρας Βασίλειος του ετών 85
38. Χουλιάρα Φωτεινή του Ηλία ετών 20
39. Χουλιάρα Γεωργούλα του Ηλία ετών 19

Οι μετανάστες πρόγονοί μας στην Αμερική

Από την Αραχωβίτσα (Πετράλωνα) Ευρυτανίας, μετανάστες στην Αμερική (1901-1931) http://amfictyon.blogspot.com/2019/09/1901-1931.html Θερμά συ...