Μαζέψαμε τα ακτινίδια με τον πατέρα. Έχουμε 4 ή 5 φυτά, δέντρα τώρα, αν και το ακτινίδιο θεωρείται θάμνος. Τα έφερε ο Τάσος πριν 20 χρόνια από το Πήλιο και γι' αυτό ίσως η ποικιλία αυτή είναι ανθεκτικότερη στο ορεινό κλίμα των Πετραλώνων. Ωστόσο η "λάκα" μας έχει πολύ καλό κλίμα, γιατί είναι προσήλιο με αμουδερό χώμα.
Φέτος είχαν πολύ καλή παραγωγή. Μεγάλοι και καθαροί καρποί. Πρέπει να είναι περίπου 180 κιλά, υπολογίζω. Ορισμένα δεν μπόρεσα να τα μαζέψω, γιατί ήταν πολύ ψηλά και δεν μπορούσα να τα πλησιάσω. Ήμασταν τυχεροί γιατί τα προλάβαμε στο τσακ το καλοκαίρι. Γενικά θέλουν νερό. Τα είδαμε με το Βαγγέλη να έχουν "κατεβάσει τα αυτιά", πανιάστηκαν τα φύλλα. Βάλαμε αμέσως το λάστιχο με το νερό για πολλές μέρες και έτσι άντεξαν. Η φροντίδα τους ειδικά το καλοκαίρι είναι απαραίτητη, καθώς και το κλάδεμα. Το κλάδεμα το έχει αναλάβει ο Βαγγέλης ως ειδικός και ως ακτινιδιοπαραγωγός ο ίδιος.
Μερικές πληροφορίες για τα ακτινίδια, όπως τις βρήκα στο http://el.wikipedia.org
Το ακτινίδιο είναι γένος φυτών. Ανήκει στην οικογένεια των Ακτινιδιοειδών και προέρχεται από την Ασία. Είναι θάμνος, τα φύλλα του έχουν ωοειδές σχήμα και στο κάτω μέρος τους έχουν χνούδι. Ο καρπός του είναι ράγα και είναι εδώδιμος, με γλυκόξινη γεύση. Το εξωτερικό του μέρος είναι χρώματος καφέ και το εσωτερικό είναι χυμώδες, με πράσινο χρώμα και μικρά σποράκια, χρώματος μαύρου.
Η Κίνα θεωρείται επικρατέστερη πατρίδα του ακτινιδίου, από τα αρχαία χρόνια. Το γνωστότερο είδος που καλλιεργείται στην Ελλάδα ονομάζεται ακτινίδιον το σινικό. Το φυτό ήταν αυτοφυές στην Κίνα και ταξίδεψε μετά το 19ο αιώνα στη Βρετανία και το 1906 στη Νέα Ζηλανδία. Με τη σημερινή μορφή του, το ακτινίδιο καλλιεργείται από το 1950.
Το φυτό ευδοκιμεί σε γόνιμα και υγρά εδάφη. Η σπορά του φυτού γίνεται κατά την άνοιξη και η συγκομιδή στα μέσα Οκτωβρίου.
Σήμερα το ακτινίδιο καλλιεργείται και στην Ευρώπη (Γαλλία, Ιταλία). Για να ευδοκιμήσει χρειάζεται περιοχές με ήπιο χειμώνα και θερμό και υγρό καλοκαίρι. Για το λόγο αυτό, στον ελληνικό χώρο καλλιεργείται στην Πιερία, όπου έχει κατοχυρωθεί με ονομασία προέλευσης (ΠΓΕ) από το 2002, στην περιοχή του ποταμού Σπερχειού στη Φθιώτιδα όπου έχει κατοχυρωθεί με πιστοποιημένη ονομασία προέλευσης (ΠΟΠ) αλλά και στην Πέλλα, την Ημαθία, το Μεσολόγγι, τα Χανιά, το Ρέθυμνο, την Άρτα και την Πρέβεζα.
Ο καρπός του ακτινιδίου είναι πλούσιος σε κάλιο, μαγνήσιο, φώσφορο, φυτικές ίνες και ιχνοστοιχεία. Επίσης, διαθέτει περισσότερη βιταμίνη C σε σχέση με οποιοδήποτε άλλο φρούτο, αρκεί μόνο να καταναλωθεί αμέσως μετά την κοπή, για να μη χαθούν οι βιταμίνες. Η ύπαρξη πολλών βιταμινών καθιστά το ακτινίδιο ως το καλύτερο μέσο για την άμυνα κατά των μικροβίων. Επίσης, απομακρύνει τον κίνδυνο θρομβώσεων στο κυκλοφορικό σύστημα και διασφαλίζει τη σωστή πέψη και την εύρυθμη λειτουργία του εντέρου. Τέλος, συντελεί στη βελτίωση της όρασης, εξαιτίας του αντιοξειδωτικού λουτεΐνη που περιέχει.
