Η μομπότα, μαγιά της γενιάς μας στην ορεινή Ευρυτανία

Πολλές φορές είχα σκεφθεί να κάνουμε μπομπότα, για να θυμηθούμε λίγο τη "μαγιά" μας. Η μπομπότα με δικό μας καλαμποκάλευρο συμπλήρωνε το ψωμί της οικογένειας, γιατί ποτέ το καθάρειο δεν αρκούσε για όλο το χρόνο. Οπότε, καθημερινά σχεδόν, η οικογένεια είχε και καθάρειο και μπομπότα. Κυρίως η μπομπότα τρώγονταν ζεστή με τυρί ή τριψάνα στο γάλα. Ειδικά το χειμώνα την ψήναμε στο τζάκι και συνόδευε όλα τα φαγητά. Αυτή τη φορά ζύμωσα ένα ταψί μπομπότα με μαγιά, χωρίς κάτι διαφορετικό από αυτό που κάνω για το σταρένιο. Δηλαδή κανονικά: με νερό ζεστό, λίγο αλάτι, λίγη ζάχαρη, λάδι, μαγιά και τριμένη πορτοκαλόφλουδα. Έβαλα και ένα μέρος, στα έξι μέρη, αλεύρι φαριναπ που "φουσκώνει μόνο του".

Η διατροφή στα χωριά της ορεινής Ελλάδας παλιότερα

Βρήκα στην ιστοσελίδα http://www.katafylli.gr την παρακάτω εργασία του κ Παπαδημητρίου, η οποία παρουσιάστηκε από τον ίδιο σε εκδήλωση του Κέντρου Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης Μουζακίου για το Περιβάλλον και τη διατροφή.

"Η διατροφή μας διαμορφώνεται από το περιβάλλον στο οποίο ζούμε ο καθένας μας, στο Χωριό ή στην πόλη, από τα προϊόντα του τόπου και από την καθημερινή ζωή.

Στην Αργιθέα η λιτή