Τώρα, πόσο κοντά το ένα στο άλλο; έ, να μην θέλουν μισό μέτρο; Αλλιώς μπλέκονται τα πλοκάμια τους και τα βλαστάρια τους. Αποφεύγουν να έχουν γείτονες τα ηλιοτρόπια, τα κρεμμύδια και τον μάραθο. Δεν ξέρω γιατί...Αλλά τους αρέσουν οι αγγουριές, το σέλινο και το καλαμπόκι.
Τα "κοντά" είναι πιο ανθεκτικά, γιατί έχουν λιγότερο φύλλωμα, δικαιολογημένα, και δεν αναρριχώνται. Παλιότερα θυμάμαι είχαμε και τα άνυδρα "κοντά", ανάμεσα στο καλαμπόκι. Μικρή απόδοση, αλλά νοστιμότατα. Αυτά κι αν ήταν!
Νά κι ένα σκιουράκι, στα δέντρα στις Αλαταρές. Μπόρεσα και έκανα ζουμ στο φακό, αλλά δεν πέτυχα και το καλύτερο αποτέλεσμα. Έκατσα αρκετή ώρα και το χάζεψα. Προσπαθούσα να σκεφτώ πώς αντιμετωπίζει την καθημερινότητά του αυτή την εποχή. Δεν είναι εύκολη η ζωή για όλους.
"Αντίθετα με τα κουνέλια και τα ελάφια, οι σκίουροι δεν μπορούν να χωνέψουν την κυτταρίνη και πρέπει να βασιστούν σε τροφές πλούσιες σε πρωτεΐνες, υδατάνθρακες και λίπος. Οι αρχές της άνοιξης είναι η δυσκολότερη περίοδος για τους σκίουρους, καθώς τα θαμμένα καρύδια αρχίζουν να φυτρώνουν και δεν είναι πλέον διαθέσιμα για τροφή. Νέες πηγές φαγητού δεν είναι ακόμη διαθέσιμες. Στις περιόδους αυτές οι σκίουροι βασίζονται πάρα πολύ σε μπουμπούκια δέντρων, κυρίως των σφεδαμνών. Οι σκίουροι είναι παμφάγοι, τρώνε μια μεγάλη ποικιλία τροφών φυτικής προέλευσης, συμπεριλαμβανομένων καρυδιών, καρπών, φρούτων, μυκήτων, καθώς και εντόμων, αυγών ακόμη και μικρών θηλαστικών, πουλιών, βατράχων και ψοφιμιών. Στις τροπικές περιοχές, αυτού του είδους οι τροφές αντικαθιστούν τα καρύδια" από το http://el.wikipedia.org/wiki/
Περπατώντας στο δάσος, στο μονοπάτι απ' το Βακούφ'κο στ' Κακαβούλ'. Μια διαδρομή που κι οι πέτρες έχουν να αφηγούνται πολλά. Τώρα το κάνεις σέρνοντας τα πόδια. Πάλι καλά, που η ποδιά δεν προδίνει τα χρόνια
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου