Για το χωριό μας και γύρω από αυτό δεν έχουν γραφτεί πολλά ως τώρα. Με το παρόν δεν φιλοδοξώ να προσθέσω κάτι σημαντικό πέρα από τα προσωπικά μου βιώματα και τις αντιλήψεις, αλλά και το συναίσθημα. Όμως επικοινωνήστε μαζί μου για ο,τιδήποτε στο sstamell@otenet.gr

19 Δεκ 2007

Καλές γιορτές!!


Οι γιορτές έρχονται! Τα χιόνια επισκέφτηκαν το χωριό, ακόμα σήμερα ρίχνει. Πέρασε τους 10 πόντους, όπως μου είπε ο πατέρας μου στο τηλέφωνο. Στενοχωριέμαι που δεν μπορώ να χαρώ λίγες στιγμές κοντά στο τζάκι, στο πέτρινο σπίτι, στην "εξοχή", στην ερημιά στο δάσος. Μνήμες, σκηνές απερίγραπτες, χρόνια παιδικά. Χριστούγεννα στο πατρικό μας σπίτι, στην ερημιά, στο δάσος, παρέα με τα πουλιά, τα ζώα, το χιόνι... Μνήμες... τίποτα άλλο... και νοσταλγία

10 Δεκ 2007

Κώστας Ντζιαβός, ο ζωγράφος

Ήταν μια ευχάριστη έκλπληξη το σημερινό μεσημεριανό τηλεφώνημα. Στην άλλη άκρη της γραμμής ο Κώστας Ντζιαβός, άγνωστος για μένα, μου είπε: "Είμαι από τα Πετράλωνα, απ' την Πανα'ιά, και έχω σήμερα στις 7 το βράδυ στην Αίθουσα Τέχνης του Δημοτικού Θεάτρου Λαμίας τα εγκαίνια της Έκθεσης ζωγραφικής μου". Πώς θα μπορούσα να αρνηθώ σε μια τέτοια πρόσκληση...

Ο Κώστας Ντζιαβός, γιος του Μπαρμπα-Γιώργου Ντζιαβού, που πέθανε σε μεγάλη ηλικία στο Λιανοκλάδι, τελείωσε το γυμνάσιο στη Λαμία και ζει σήμερα στην Καρδίτσα με τις 4 κόρες του, αφού για πολλά χρόνια δούλεψε στην Αθήνα. "Κατάφερε" να τον διώξει η χούντα από το Υπουργείο Εσωτερικών, όπου εργαζόταν, για ένα ποίημα, όπως λέει ο ίδιος, που έκανε κριτική στο καθεστώς των συνταγματαρχών. Στενός φίλος του συμπατριώτη και λογοτέχνη Δημήτρη Σταμέλου, με τον οποίον μοιράστηκε την φτώχεια της Αθήνας τα δύσκολα εκείνα χρόνια.

Είναι η πρώτη του έκθεση, που την έκανε χωρίς καμιά τυμπανοκρουσία. Και για να γίνει τον πίεσαν αρκετά οι κόρες του, όπως λέει, και ιδιαίτερα η κόρη που τελείωσε τη Σχολή Καλών Τεχνών, ζωγράφος - εκπαιδευτικός σήμερα στην Καρδίτσα, όπου διατηρεί και εργαστήρι. Εκεί ο Κώστας, στο εργαστήρι της κόρης του, έκανε και τη δική του ζωγραφική περιπλάνηση. Το θαυμάσιο έργο του είναι τοπία της ελληνικής φύσης, σε λάδι τα περισσότερα και ορισμένα με ακρυλικά, με φυσικά χρώματα, όπου κυριαρχεί το πράσινο.

Συγχαρητήρια Κώστα. Είναι τιμή για το χωριό μας. Καλή επιτυχία στις καλλιτεχνικές σου προσπάθειες!

2 Δεκ 2007

Πετράλωνα

Μικρό γραφικό χτισμένο στα 850 μ., μεταξύ Αγίας Τριάδας και Χόχλιας. Βρίσκεται σε μια καταπράσινη πλαγιά με καστανιές, καρυδιές και δρυς, έχει υπέροχη θέα στο Βελούχι και στα Άγραφα. Αναγνωρίσθηκε αρχικά ως κοινότητα Αραχωβίτσας το 1919 και μετονομάστηκε σε Πετράλωνα το 1928. Απέχει 4 χλμ. από την Αγ. Τριάδα.
http://www.firma.gr/

Πετράλωνα ''Αραχωβίτσα''.

-Η μικρή Αράχωβα; Αραχωβίτσα το παλιό όνομα του πανέμορφου χωριού των Πετραλώνων. Τα γραφικά ταπεινά του εξωκκλήσια, το πνιγένο στο πράσινο των ελάτων και καρποφόρων δένδρων, συνθέτουν έργο ζωγράφου υπο την επήρεια μεθυστικών ευρυτανικών χρωμάτων.

-Νοτιοδυτικά, κάτω στο Αγιοτριαδίτικο ρέμα, μέσω μιας όμορφης χωμάτινης διαδρομής, το εκκλησάκι του Αγίου Δημητρίου και λίγο πιό κάτω, ο περίφημος ''Μύλος του Βασίλη''. Δυστυχώς, εγκατελειμένος. Θιαθέτει νεροτροβιά και μαντάνι. Είναι ίσως το μοναδικό μαντάνι στην Ευρυτανία που έχω δεί, διαλυμένο μεν, αλλα υπάρχει. Εξυπηρετούσε του Αραχωβιώτες, αλλα και τους κατοίκους της ευρύτερης περιοχής. Το μαντάνι ήταν σύστημα μηχανισμού, υδροκίνητο που επεξεργάζονταν με παλμικές κινήσεις τα μάλλινα και βαριά χαλιά.

-Είναι κρίμα, θα μπορούσε απο το υπάρχον μαντάνι να κατασκευαστεί παρόμοιο και να τεθεί σε λειτουργία, παράληλα με τον μύλο και τη νεροτροβιά, για λόγους ιστορικούς και πολιτισμικούς, στην υπηρεσία της εκπαίδευσης και της τουριστικής προβολής του τόπου μας, κόντρα στη συνεχόμενη απαξίωση της παλιάς ευρυτανικής οικονομίας, που σβήνει στους ξενόφερτους αγχωτικούς νεοβάρβαρους ρυθμούς ζωής. Άν είχανε λίγο μυαλό στην κούτρα τους οι τοπικοί μας άρχοντες, αυτοί οι "άξιοι" εκπρόσωποι των αστικών κομμάτων που διαχειρίζονται Δημοκρατία, θα ήταν η Ευρυτανία στη θέση που της αρμόζει. ...αλλα ότι ψηφίζουμε πέρνουμε...

http://www.evrytania.eu/D.Ktimenion/Petralona.htm

20 Οκτ 2007

Αγία Παρασκευή Δομιανών Ευρυτανίας - Κοκοτός - Πλάτη (9/1/2005)
Ένα πανέμορφο Βελούχι

Μέρα ωραία, αλκυονίδες μέρες χωρίς ίχνος σύννεφου, στα μέσα του χειμώνα με ένα πανέμορφο Βελούχι. Είναι τύχη να προγραμματίζεις, να οργανώνεις ορειβασία στα πάτρια εδάφη με ορειβάτες, που δεν έχουν μεν πολλές απαιτήσεις, συμβιβάζονται εύκολα, όμως έχουν έντονη τη διάθεση να απολαύσουν κάτι καινούργιο, και να σου βγαίνει μια ανεπανάληπτη μέρα. Γιατί άλλο να υπόσχεσαι και άλλο να σου βγαίνουν όλα, όσα λες, με τις καλύτερες συνθήκες!

Ο Δήμος Κτημενίων
Ο Τυμφρηστός ή Βελούχι είναι ένα από τα πιο όμορφα βουνά της Ελλάδας, στο κέντρο της Στερεάς, συνέχεια της ραχοκοκαλιάς της Πίνδου. Το υψόμετρό του είναι 2.315 μέτρα. Ο Δήμος Κτημενίων είναι ένας από τους παρατυμφρήστιους δήμους και εκτείνεται στους βόρειους πρόποδες του επιβλητικού Βελουχιού. Με μεγάλη άνθιση παλιότερα, διατηρεί σήμερα τα παλιά του σπίτια με τους φροντισμένους πλούσιους κήπους τους, που μόλις τα ξεχωρίζεις ανάμεσα στην πυκνή βλάστηση. Κυριαρχούν τα έλατα και οι καστανιές με τους ονομαστούς καρπούς τους, αλλά και το δροσερά νερά. Σήμερα ο δήμος αποτελεί μια όμορφη και ευκολοδιάβατη περιοχή κοντά στο Καρπενήσι, που η προγραμματισμένη σύνδεσή της με το Χιονοδρομικό του Βελουχιού αναμένεται να δώσει ώθηση τουριστική. Έδρα του Δήμου είναι η Αγία Τριάδα και Δημοτικά Διαμερίσματα, οι Δομιανοί με το συνοικισμό της Αγίας Παρασκευής, ο Aγιος Χαράλαμπος, τα Πετράλωνα και η Χόχλια.

Πώς πάμε
Από την τη Λαμία ακολουθούμε τις πινακίδες προς Καρπενήσι περνώντας από Λιανοκλάδι, Μακρακώμη, Πτελέα, Βίτωλη. Αμέσως μετά τον Αγ. Γεώργιο, στη διασταύρωση πριν από τη γέφυρα, στρίβουμε δεξιά (υπάρχουν πινακίδες προς Φουρνά, Αγ. Τριάδα κλπ.) Περνάμε το χωριό Παλαιόκαστρο, φτάνουμε στη διασταύρωση προς Φουρνά και πάμε αριστερά προς Καρπενήσι. Στην επόμενη διασταύρωση του Προφήτη Ηλία στρίβουμε δεξιά (υπάρχει πινακίδα) προς Αγ. Χαράλαμπο και τα υπόλοιπα χωριά του Δήμου. Περνάμε τον Aγιο Χαράλαμπο, την Αγία Τριάδα και συνεχίζουμε στη γέφυρα προς Αγία Παρασκευή, Δομιανοί κλπ αφήνοντας δεξιά το δρόμο, που κατηφορίζει προς τη ρεματιά για να περάσει το Αγιατριαδίτικο ποτάμι για Πετράλωνα, Χόχλια, Βράχα

Αυτή είναι η κύρια διαδρομή για κάποιον που έρχεται από Αθήνα ή Λαμία. Είναι εξαιρετικά όμορφη, ιδιαίτερα μετά το Παλαιόκαστρο, μέσα από πυκνό δάσος ελάτου και ορεινού πεύκου. Όμως θέλει προσοχή, όταν επικρατεί παγετός, ιδιαίτερα στο τμήμα από Παλαιόκαστρο μέχρι Aγιο Χαράλαμπο.

Στην Αγία Παρασκευή
Η Αγία Παρασκευή είναι ο τόπος όπου χάρη στο ήπιο της μορφολογίας του, τα πολλά νερά και το προσήλιο του προσανατολισμού του, είχαν οι κάτοικοι των Δομιανών πολλά από τα χωράφια τους. Ο συνοικισμός δημιουργήθηκε όταν ξεκίνησαν εκεί να χτίζουν, αρχικά καλύβια και στη συνέχεια, σπίτια. Σήμερα είναι ένας μικρός συνοικισμός, με λίγους μόνιμους κατοίκους και περισσότερα εξοχικά σπίτια των κατοίκων, που έχουν μεταναστεύσει, είτε στο εσωτερικό είτε στο εξωτερικό. Η τοποθεσία είναι πολύ όμορφη, στεφανωμένη από πυκνό δάσος και ρεματιές γεμάτες πλατάνια Στην πανέμορφη, δασωμένη με έλατα και πουρνάρια πλαγιά, πάνω από το δρόμο Αγίας Τριάδας - Δομιανών, βρίσκεται η ομώνυμη εκκλησία της Αγίας Παρασκευής. Χτίστηκε το 1850 (σύμφωνα με πλάκα εντοιχισμένη στη βορινή της πλευρά), στην άκρη ενός μεγάλου φυσικού πλατώματος. Χαρακτηριστικό είναι το σχήμα της (τρίκοχη με μεγάλο τρούλο) και η πετροσκέπαστη στέγη της. Πολύ όμορφο και υποβλητικό είναι το εσωτερικό της, με το ξύλινο τέμπλο και την αγιογράφηση του 19ου αιώνα. Μόλις μας είδε, ήρθε ο κυρ - Νέστορας με το κλειδί στο χέρι, να μας ανοίξει

Εδώ, στο πλάτωμα κοντά στην εκκλησία, ερχόμασταν τα σχολεία των γύρω χωριών εκδρομή και παίζαμε στη μεγάλη λάκα ποδόσφαιρο, τσιλίκα, κυνηγητό, σκλαβάκια. Δίπλα ακριβώς στην εκκλησία είναι το παλιό πέτρινο δημοτικό σχολείο. Πιο πέρα το Κεφαλόβρυσο, από όπου πηγάζει το Γαλάζιο. Νερό μπόλικο παγωμένο, που ποτίζει, ή που πότιζε, τα χωράφια του οικισμού και κινεί τον νερόμυλο. Ανακαινισμένος «ο Μύλος του Τσολιά» τα τελευταία χρόνια, είναι ένα στολίδι για το χωριό. Κάτω ακριβώς από το δρόμο, μέσα στα θεόρατα πλατάνια και το παγωμένο νερό του Γαλάζιου, είναι το δημοτικό κατάστημα, που σήμερα το έχει η Ευτυχία, έτοιμη να εξυπηρετήσει τους επισκέπτες όλο το χρόνο. Παλιότερα τα μαγαζιά του χωριού ήταν ο Κατσαβριάς κι ο Θόδωρος. Γέμιζαν με τους πάγκους τους τα πανηγύρια της περιοχής δίνοντας χαρά σε μας τα παιδιά με τα παιχνίδια, τα γλυφιτζούρια, τις σφυρίχτρες και τα βατραχάκια.

Μνήμες παιδικές ανακατεμένες, σκόρπιες. Τα ξεφλουδίσματα, τα αλέσματα και τα μαντάνια, το όργωμα και η σπορά με το ξυλάλετρο και το ζευγάρι τα βόδια, ο τρύγος και το μάζεμα των κάστανων, το τίναγμα των καρυδιών, τα καζάνια για το τσίπουρο. Οι γάστρες, που καίγανε νύχτα μέρα, τα τυριά και τα βούτυρα, η γλίνα και τα λουκάνικα, όλοι μια φτώχια κι ένας πλούτος. Τα βελάσματα των ζώων παντού και φωνές ανδρικές, γυναικείες, παιδικές. Η καμπάνα που χτύπαγε για χαρές και για λύπες, για την εκκλησία, για το σχολείο Τα κάστανα, τα καρύδια, οι κρεβατίνες και τα δέντρα με τα σταφύλια, τα σύκα και τα μήλα, τα αχλάδια και τα σούρβα, τα κεράσια την άνοιξη και τα κορόμηλα, φρούτα που μεγάλωσαν γενιές και γενιές Και ιστορία πλούσια με μάχες και μετερίζια, με αγώνες και αγωνίες στην κατοχή και τον εμφύλιο. Κάθε ρεματιά και μια ανατριχιαστική ιστορία για σκοτωμένους και νεράιδες, για φαντάσματα και βογκητά, που έκαναν εμάς τα μικρά να πεταγόμαστε στον ύπνο μας Οι λίγοι σήμερα κάτοικοι, ζεστοί, ήρεμοι και φιλόξενοι, ζουν με τις αναμνήσεις κι έχουν το δικό τους ρυθμό ζωής. Λίγες κότες, πέντε μανάρια, το σκυλί και ο γάιδαρος, ο κήπος με τα κηπευτικά και λίγες καστανιές, έτοιμες κι αυτές να ξεραθούν από την ασθένεια, η απασχόλησή τους. Το ψωμί τώρα το φέρνει ο φούρναρης από την Μακρακώμη στην πόρτα τους, τα φρούτα ο μανάβης από την Καρδίτσα, ακόμα και ρούχα, κουβέρτες, κουζινικά κλπ ο έμπορος από το Αγρίνιο. Κατά τα άλλα, αναζητούν αφορμές για γλέντια, για ανταμώματα και πανηγύρια περιμένοντας και κανέναν ξένο επισκέπτη ή τα παιδιά απ’ την πόλη.

Όμως αυτό το πρωινό της Κυριακής έχει μια γλυκιά μονότονη ησυχία, λες και δεν υπάρχουν άνθρωποι. Μάλλον εμείς οι δώδεκα αναστατώσαμε την ηρεμία του τοπίου. Οι υπεύθυνοι αυτή τη φορά οι: Αλέκα, Βάσω, Μίνα, Αλέκος, Βαγγέλης, Βασίλης, Δημήτρης, Θανάσης, Κώστας, Κωστής, Μπάμπης, Στέφανος και τα τέσσερα αυτοκίνητά μαςΗ διαδρομήΑφήσαμε τα αυτοκίνητα πάνω από τη διασταύρωση για το χωριό και ανεβήκαμε στην εκκλησία. Μας ακολούθησε από την Αγία Τριάδα ο Νίκος, δημοτικός σύμβουλος ο ίδιος από τους Δομιανούς, να μας ξεπροβοδίσει. Τον ευχαριστούμε. Από κει συνεχίσαμε αριστερά από το νεκροταφείο, ένα μονοπάτι χωρίς σημάδια, ανάμεσα στα έλατα με μια δεξιά ελαφριά κλήση. Σε λίγο θα συναντήσουμε τον δασικό δρόμο, που έρχεται από το Προσκυνητάρι και κάνοντας απανωτές τραβέρσες θα περάσει στα ριζά της Πλάτης, για να φτάσει στα Στενοματιώτικα Λιβάδια και τις στρούγκες. Ένας δρόμος που μάλλον ήταν περιττός. Απλά βοηθάει σήμερα να ανεβαίνουν οι κυνηγοί για το κυνήγι της πέρδικας και του λαγού. Η ζημιά που προξένησε ήταν πολλαπλάσια της όποιας ωφέλειας. Η συνέχεια είναι περισσότερο στα τυφλά, κόβοντας συνεχώς το δασικό δρόμο, πρώτα στο παλιό μονοπάτι στην άκρη στις Πατελές, και μετά μέσα στο πλούσιο ελατόδασος. Οι λάκες στις Πατελές έχουν σχεδόν κλείσει από τη φυσική αναδάσωση. Περνούσαμε παιδιά τότε πηγαίνοντας για τσάι στις αρχές του καλοκαιριού, μόλις τελείωναν τα σχολεία, και ξημερώναμε στον άμπλα του Κολιοχρήστου για να μη μας πιάσει η ζέστη. Εκεί τρώγαμε και το πρώτο ψωμοτύρι, στο κρύο νερό. Σήμερα η δημοσιά έχει κόψει και τα νερά και τις βρύσες. Πού να βρεις άμπλα...

Ανεβαίνοντας αφήνουμε τον Κοκοτό δεξιά μας και βγαίνουμε στο γυμνό, αφού ήδη από τις Πατελές, χαμηλά, πατήσαμε το χιόνι, που τώρα φθάνει στους 20 πόντους. Με μια απότομη ανάβαση και δυνατές ανάσες, τραβερσάροντας διαρκώς δεξιά από τα Πέντε Έλατα, βρισκόμαστε στην κορυφή της Πλάτης Απολαμβάνουμε απέναντί μας την Ψηλή Κορφή, τον Aνεμο 2, το Συμπεθερικό, τον Αετό, το Χειρουλάκι, τα Στενοματατιώτικα Κανάλια και τα Λιβάδια, τη Γρια – Καλή. Το μάτι εκτείνεται από τον Όλυμπο και τα Πιέρια, μέχρι τον Μαλιακό Κόλπο, την Οίτη, τη Χελιδόνα, τα Ακαρνανικά, την Φτέρη, το Ντελιδήμι, την Νιάλα και τα Εφτά Καμάρια, την Τριφύλλα, τον Κόμπολο και τον Γλα, τα Κόκκαλα. Στα πόδια μας οι μεγάλες ρεματιές του Αγιατριαδίτη και του Μέγδοβα

Η επιστροφή είναι εύκολη, αρκεί να μην κάνεις το λάθος, που κάναμε εμείς, και φύγεις δεξιά πολύ. Ξεγελαστήκαμε από την εύκολη, στην αρχή, ραχούλα και με την ελπίδα ότι θα συναντήσουμε το μονοπάτι. Πού όμως μονοπάτι. Το δάσος είναι ομαλό χωρίς πέτρες και βράχια, πλούσια βλάστηση με πολλά βότανα και λουλούδια την άνοιξη. Το φημισμένο τσάι του Βελουχιού, οι αγριοφράουλες, τα ίτσια, τα κυκλάμινα, οι φτέρες, η καβαλαρού και όλων των λογιών οι μέντες. Όλες οι πλαγιές μέχρι πριν λίγα χρόνια διασχίζονταν από μονοπάτια, γιατί ανέβαιναν οι βοσκοί με τα ζώα τους. Χιλιάδες πρόβατα, γελάδια, γίδια, άλογα και μουλάρια. Πολλές οι στρούγκες στο γυμνό, γιατί το βουνό μαζεύει πολλούς κεραυνούς το καλοκαίρι στο δασωμένο. Τώρα τα περισσότερα μονοπάτια έχουν κλείσει.Βιώσιμη ανάπτυξη με επένδυση στο φυσικό κεφάλαιο;

Να μια υποχρέωση της Δημοτικής Αρχής και μια ευκαιρία για συζήτηση. Το άνοιγμα και η χάραξη των ορειβατικών μονοπατιών και των άλλων διαδρομών στην περιοχή του Δήμου. Ακόμα και ένα ορειβατικό καταφύγιο θα μπορούσε να στηθεί κοντά στον Κοκοτό. Έτσι θα αναδειχθεί και η «σκοτεινή πλευρά» του Βελουχιού για τους ορειβάτες και πεζοπόρους λάτρεις της φύσης, αν θέλουμε να μιλάμε για πρόοδο με οικοτουρισμό και αγροτουρισμό, με ήπιες μορφές. Χωρίς βέβαια μεγάλα λόγια και μεγάλες προσδοκίες άμεσα. Να δοθεί βάρος στα παραδοσιακά προϊόντα με τις αντίστοιχες καλλιέργειες και παραγωγές. Χάραξη μονοπατιών προς το βουνό αλλά και προς τα φαράγγια, και τα πανέμορφα δάση. Να σημαδευτούν και να χαρτογραφηθούν τα μονοπάτια, που ένωναν τα χωριά. Για παράδειγμα Πετράλωνα – Αγία Παρασκευή από τη γέφυρα του Κουμπογιάννη, Πετράλωνα – Δομιανοί από το Πετράλωνο, Πετράλωνα – Aγιος Χαράλαμπος από την Τζιρέκα και το Σέλο, Αγία Παρασκευή – Δομιανοί, Αγία Παρασκευή – Στένωμα και Καρπενήσι από τα Βαρκά και το Κόκκινο Διάσελο, Πετράλωνα – Αγία Τριάδα από το Μύλο του Θεμελή, Πετράλωνα - Χόχλια - Φουρνά από το Βάλτο και το Ανίτσι, Αγία Τριάδα – Καρπενήσι από τα Καγκέλια κλπ Να αναδειχθούν οι νερόμυλοι, τα κεφαλόβρυσα και οι βρύσες, τα γεφύρια, τα φαράγγια και οι κορυφές, οι εκκλησιές, τα μοναστήρια και τα εξωκλήσια, τα παραδοσιακά κτίρια και τα καλντερίμια.

Συνολικός χρόνος διαδρομής 4,30 ώρες, 2,30 ανέβασμα και 2 κατέβασμα Υψόμετρο Αγία Παρασκευής 650 μέτρα Υψόμετρο Κοκοτού 1412 μέτρα και υψόμετρο Πλάτης 1500 μέτρα. Υψομετρική διαφορά 800 μέτρα περίπου Μετά επίσκεψη όλοι μαζί στα Πετράλωνα. Μας περίμεναν στο σπίτι οι γονείς με τη φασουλάδα, τις πίττες της Ειρήνης, το τυρί, το ωραίο κρασί, τις ελιές Τελικά η εντύπωση που δημιουργείται είναι όχι πως ανακάλυψες κάτι καινούργιο, αλλά πως θυμήθηκες κάτι που για λίγο το είχες ξεχάσει. Μια ευκαιρία να θυμηθούμε αυτά, που η καθημερινότητα μας υποχρεώνει να τα ξεχνάμε. Ότι υπάρχει στην ορεινή ύπαιθρο και η άλλη ζωή.

Μέρα όμορφη, αλκυονίδες μέρες χωρίς ίχνος σύννεφου, στα μέσα του χειμώνα, με ένα πανέμορφο Βελούχι

(πηγές www.dimos-ktimenion.gr,
www.evrytan.gr

Στέφανος Σταμέλλος

καλό ξεκίνημα!

Καλό ξεκίνημα! Η προσπάθεια δοκιμάζεται. Δεν διεκδικούμε ποιότητα και αισθητική, απλά στο περιθώριο του χρόνου, λίγα πράγματα για τον τόπο που γεννήθηκα, τα Πετράλωνα, και την όμορφη Ευρυτανία.
Κάποια φωτογραφία, ένα κείμενο, λίγα πληροφοριακά στοιχεία και καμιά σημαντική είδηση, για σας και για μένα. Όλοι τα χρειαζόμαστε.

Οι μετανάστες πρόγονοί μας στην Αμερική

Από την Αραχωβίτσα (Πετράλωνα) Ευρυτανίας, μετανάστες στην Αμερική (1901-1931) http://amfictyon.blogspot.com/2019/09/1901-1931.html Θερμά συ...